Ας ειν’παλιό το ποίημα

Tα θέματά σου απαιτούν νέους ανθρώπους γύρω

Δεν είμαι τόσο αφελής

Ζωή σου είναι και

Επιθυμείς

Νέα γυναίκα να σε εμπνέει

Της Τέχνης τα Μυστήρια

Με νέους τρόπους

Να σου λέει

Στις ατραπούς του χρόνου πια

Όσος κι αν μείνει

Τo oξυγόνο βέβαια,

Ποια ναφθαλίνη;

Δίπλα σου  όρθια  θα σταθεί

Και θα αξίζει

Θα είναι νια και δυνατή

Και θα ‘ναι Εκείνη