Συντάκτης: fevgati

 Δεν έχω σαφή εικόνα περί της κατ’οίκον μαγειρικής των Ευρωπαίων.Μια φίλη μου που έζησε χρόνια στη Γερμανία,λέει οι Γερμανοί τρέφονται με ντελιβερι.Σε σπίτι στο Μπρνό που βρέθηκα το ’78, μας κέρασαν στα όρθια καναπεδάκια.Βιαζόμασταν πρωί πρωί να πάμε για ξενάγηση.Σε ένα άλλο στη Βιέννη την ίδια περίπου εποχή μας έψησαν έτοιμη πίτσα.Ήταν δυο αδέρφια φοιτητές.Στο Βουκουρέστι μέρα Πάσχα πήγα ακάλεστη στο σπίτι  μιας φιλης μου.Με πήραν μαζί τους σε σπίτι συγγενών, όπου το γεύμα ήταν πλούσιο,γιορτινό και περιλάμβανε μάλιστα μια έκπληξη.Ένα μπουκάλι που περιείχε ένα ολόκληρο φρέσκο αχλάδι.Στη Σόφια με φίλεψαν στο σπίτι, σε εποχή δύσκολη, φαγητό μαγειρεμένο   που το συνόδευε χειροποίητο γλυκό.Μάλιστα ήταν μέρες Πάσχα.οπότε πρόσφεραν και βαμμένο αβγό,όχι αποκλεστικά κόκκινο.Την εποχή γύρω στο ’90 βρέθηκα σε ιταλικό σπίτι στη Μπολώνια ανήμερα Χριστούγεννα.Γεύμα  ετοιμασμένο με μεράκι.Μου έκανε εντύπωση η κίτρινη κολοκύθα ως συνοδευτικό στο δεύτερο πιάτο.

Έτυχε βρέθηκα παλιά

Κάπου στα όρη Τάτρα

Μαζί με τα μικρά παιδιά

έπαιρνε ο κόσμος στα βουνά

Στην πλάτη τα σακίδια

Πικνίκ ορειβασία.

Αγόρασα με ενθουσιασμό

Ένα σακίδιο κι εγώ.

Σκόνταφτα πάνω του καιρό

Όχι πως δεν υπάρχει εδώ βουνό

Βλέπω απέναντι τους γλάρους

Μια πάνε,μια γυρίζουν,

Πετούν παν’απ τη γέφυρα,

Αγγίζονται,χωρίζουν…

Παρέα ένα τσούρμο

Με φόντο το βουνό,

Κυκλώνα τον είπαν μεσογειακό,

Πρωτόφαντο φαινόμενο.

Σε κλίμα εύκρατο και ήπιο

Προ των πυλών λοιμοί και καταποντισμοί

Κάπου παρόντες ήδη..

Λείπουν ακόμα οι λιμοί

Κάτι μονάχα ψίθυροι

Ίνα βεβαίως πληρωθεί

Το ρηθέν κάθε γνώστη,

Μάντη, προφήτη…

Είναι η ώρα η γλυκειά,

Τα χρώματα το χάραμα,

Από το ράδιο τραγούδια.

Κάποιος μας έστειλε ένα ποίημα,

Είναι καινούργια μέρα…

 Ας  πούμε βγήκε θεραπεία

Να δεις το φως…

Είσαι τυφλός.

Για να κυλήσεις όμως

Μεσα στην κολυμπήθρα,

Χρειάζεται ένας κάποιος…

Ποιο ριζικό με καταράστηκε

Να’μαι μακριά απ’τους ανθρώπους

Τη γλώσσα τους τη σκέψη τους

Τη μέθη,τη ματιά τους

Κάποιους τους γνώρισα εκ του σύνεγγυς

Για τόσο λίγο

Καλά που είναι τα διαβάσματα

Ακούσματα,θεάματα…..

Ε,τέλος πάντων…

Μάγκες και λάμιες κι αλητάμπουρες

Πήρε ο Θεός ανάποδες

Ήτανε σίγουρος για τα παιδιά του

Το τι ποιεί η Δεξιά του

Ποιος ξέρει για τ’ Αριστερά του..

Άστραψε το λοιπόν και βρόντηξε

Το γιο του έστειλε τους πρόγκηξε

-Βγάλατε τόσα,τόσα χρόνια

Για να τα’ί’σετε κι εγγόνια

Τέτοια περίπου λέει η Ιστορία

Για τ’αποτέλεσμα παραπομπή

Δευτέρα Παρουσία…

…και νιώθω ξάφνου κάτιτι

Στα δάχτυλα στο πόδι

Ήταν το εγγονάκι μου

Με χάιδευε γλυκά

Βρεγμένο το χεράκι του

Έπαιζε στα νερά

Δεν έχει ιδέα τι εστί

Η καραντίνα ακόμα..

Ωραία που΄ναι το πρωί,

Ανάσα για το σώμα,

Ύστερα γίνε λιώμα.

-Άύγουστος ειν ‘ακόμα;

Κλίμα,πλημμύρες και τσουνάμια ,

Ιοί,απειλές και πυρκαγιές

-Τo σπίτι γλείφουν φλόγες!

-Εντάξει είν΄ ο καναπές…